Śmigus

Termin ten wywodzi się od słowa niemieckiego „Schmackostern” i oznacza uderzenie gałązkami wierzbowymi i baziami.

Zwyczaj polegający na oblewaniu się wodą w Poniedziałek Wielkanocny jest zapewne elementem dawnych świąt agrarnych, mających na celu zapewnienie plonom dostatecznej ilości deszczu, względnie miał charakter obrzędowy, związany z wierzeniami w oczyszczającą moc wody wiosennej, zastąpioną później mocą wody święconej.

Śmigus zwany inaczej dyngusem to zwyczaj wprowadzony do Polski przez mieszczaństwo niemieckie. Dyngus w niemczyźnie średniowiecznej znaczył okup; w Polsce wyraz przyjął się również jako nazwa datków składanych w naturze gromadkom chłopców chodzących po dyngusie. Prawdopodobnie odwiedzinom tym towarzyszyła swawola polegająca na oblewaniu niegościnnych gospodarzy wodą, a więc śmigus. „Ponieważ dyngus i śmigus przypadały równocześnie, stąd nazwy te skrzyżowały się i przybrały wspólne znaczenie” – „Słownik folkloru” . Przeżytek ten przyniesiony przez Niemców do obcego im środowiska, utraciwszy swój pierwotny sens, utrzymał się u nas jako rozrywka.