Jeden z głównych elementów ceremoniału weselnego polegający na obrzędowym przeniesieniu się panny młodej na nowe gospodarstwo. Żegna się ona z rodzicami, domowymi sprzętami i kątami. Pożegnaniom towarzyszą śpiewy dziękujące i pełne żalu, po czym cały orszak rusza na nowe gospodarstwo, gdzie następuje z kolei ceremonia powitania. W powieści Jagusia również idzie na nowe gospodarstwo z całym orszakiem. Na progu czekają na nią: Boryna, kawalerowie i Józka. Dominikowa wnosi przodem w węzełku skibkę chleba, szczyptę soli, węgiel, wosk z gromnicy i pęk kłosów poświęconych na Zielną. Kiedy Jagusia przestąpiła próg, kumy ciskały za nią wyprute nitki i paździeże. Te praktyki kum sięgają jeszcze czasów pogańskich, a stanowiły one tzw. czynności obronne, dawniej przed demonami, obecnie przed złem; miały zagwarantować pomyślność w dalszym życiu.