Leon Wyczółkowski
Huta
Miastkowska k. Garwolina 1852 - Warszawa 1936
W latach 1869-73 studiował w Warszawskiej Klasie Rysunkowej (m.in. u
Wojciecha Gersona), 1875-77 w akademii w Monachium oraz w 1877-79 w Szkole
Sztuk Pięknych w Krakowie (u Jana Matejki), w której w 1893-1911 był profesorem.
Współzałożyciel towarzystwa Sztuka. Od 1934 profesor ASP w Warszawie. Wyjeżdżał
za granicę, m.in. do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem.
Początkowo malował obrazy
historyczno-rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe.
Podczas pobytu na Ukrainie (1883-93) tworzył sceny kopania buraków, orki,
przedstawienia rybaków i chłopów; podejmując w nich problematykę światła i koloru,
zbliżył się do impresjonizmu. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po
czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługując się głównie
pastelem, akwarelą i tuszem, malował nastrojowe pejzaże (zwłaszcza
tatrzańskie), zabytki architektury, pamiątki historyczne, martwe natury,
zwłaszcza kwiaty. Tworzył także zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety.
Od ok. 1918 zajął się głównie grafiką (techniki trawione, autolitografia).
Prace graficzne Leona Wyczółkowskiego mają charakter malarski i odznaczają
się wielką skalą rozwiązań formalnych.
Twórczość Leona
Wyczółkowskiego jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych
w sztuce polskiej przełomu XIX i XX wieku.
(Encyklopedia Powszechna
PWN, Warszawa 1976)
Obrazy o tematyce chłopskiej:
