Józef Chełmoński
Boczki k. Łowicza 1849 - Kuklówka k. Grodziska Maz. 1914


Studiował w Warszawie u Wojciecha Gersona i w Klasie Rysunkowej. W 1871-75 przebywał w Monachium, gdzie związał się z polską kolonią artystyczną, skupioną wokół Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego. W 1875-87 w Paryżu. Powrócił do Polski i w 1889 r. osiadł we wsi Kuklówka.
Realizm i wrażliwość na piękno rodzimego pejzażu znalazły odbicie w krajobrazach, a żywiołowy temperament i wirtuozeria formy przejawiły się w przedstawieniach pędzących zaprzęgów konnych i w scenach rodzajowych o tematyce wiejskiej.
Oryginalność i egzotyka obrazów Chełmońskiego zapewniły mu popularność oraz liczne zamówienia, które obniżyły poziom artystyczny wykonywanych płócien. Po powrocie do kraju ponowne zetknięcie Chełmońskiego z przyrodą (liczne podróze po Ukrainie i Podolu) wpłynęło na odrodzenie jego malarstwa. Do tego okresu należą nastrojowe, liryczne pejzaże ożywione niekiedy motywem dzikiego ptactwa i sceny podkreślające związek człowieka z naturą.

(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1973)

Obrazy o tematyce chłopskiej: