Jacek Malczewski
Radom 1854 -
Kraków 1929
Jeden z głównych
przedstawicieli Młodej Polski. Studiował w Krakowie w Szkole Sztuk Pięknych
(m.in. u Jana Matejki) oraz w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Od 1897 członek stowarzyszenia
Sztuka. W latach 1897-1900 oraz 1912-21 profesor Akademii Sztuk Pięknych w
Krakowie.
Początkowo tworzył wiejskie sceny rodzajowe. W latach 1882-95, nawiązując do twórczości Juliusza Słowackiego i Artura Grottgera wykonał wiele realistycznych obrazów o tematyce związanej z martyrologią po powstaniu styczniowym, odznaczających się brunatnym, monochromatycznym kolorytem. Około 1890 roku zwrócił się do symbolizmu, tworząc odrębny styl, łączący baśniowość i realizm, operując żywą gamą barwną o dysonansowych zestawieniach. W obrazach tych, pełnych nastroju smutku i zadumy, powracają metaforycznie ujęte treści patriotyczne i mistyczne, postaciom realnym towarzyszą często fauny, rusałki, aniołowie itp. Malował też świetne portrety, również o wymowie alegoryczno-symbolicznej, komponowane przeważnie na tle pejzażowym.
Twórczość Jacka
Malczewskiego zaliczana jest do najwybitniejszych zjawisk nowoczesnej sztuki
polskiej.
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1974)
Obrazy
o tematyce chłopskiej: