Aleksander Gierymski
Warszawa 1850 - Rzym 1901

Brat Maksymiliana. 1867-68 studia artystyczne w warszawskiej Klasie Rysunkowej i 1868-73 w akademii sztuk pięknych w Monachium. Następnie przebywał głównie we Włoszech, Wiedniu, powtórnie w Monachium oraz w Paryżu. Z pobytu w kraju szczególnie ważne są dwa okresy twórczości Aleksandra Gierymskiego: warszawski (1879-84), w ciągu którego współpracował z grupą "Wędrowca", głównie ze Stanisławem Witkiewiczem i Antonim Sygietynskim i okres krakowski (1893-94), w którym tworzył obrazy o tematyce chłopskiej i pejzaże z okolic Bronowic.

Aleksander Gierymski podejmował skomplikowane problemy malarskie, wypracowując własną formę wypowiedzi artystycznej. Od zainteresowań i studiów nad malarstwem muzealnym, głównie holenderskim XVII wieku i włoskiego renesansu, przez realistyczne studia z natury, obrazy warszawskie i studia światła i barwy w plenerze doszedł samodzielnie do rezultatów bliskich impresjonizmowi Ważną pozycję w twórczości Gierymskiego zajmują dwa autoportrety z 1891-92 i ok. 1900. Od 1868 jako ilustrator współpracował z czasopismami warszawskimi, głównie z "Kłosami" i "Wędrowcem", a także zagranicznymi.

Twórczość Gierymskiego doceniona została w pełni w XX wieku (m.in. wystawy retrospektywne jego prac w Warszawie:1938, 1951 oraz w Wenecji 1955).

(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1974)

Obrazy o tematyce chłopskiej: