Prawdopodobnie z dawnych świąt agrarnych wywodzi się również zwyczaj polegający na obnoszeniu gaika , tj. gałązki ustrojonej w świecidełka lub obwożeniu na specjalnym wózku żywego koguta (w powieści koguta z drewna), co miało symbolizować nadejście wiosny i zapewniać urodzaje. Obchodom tym towarzyszyły śpiewy i życzenie kończące się przymówką o datki (dyngus):
Przyszliśmy tu po dyngusie!
Zaśpiewamy o Jezusie,
O Zezusie, o Maryje
Dajcie nam co, gospodynie!